Zolang Pieter nog bij zijn ouders in Yerseke woont, werkt hij er als schippersknecht. In 1904 moet hij opkomen voor de loting voor de militiedienst. Hij trekt nummer 38, hoog genoeg om te worden vrijgeloot van dienstplicht.
Rond zijn huwelijk, in 1907, gaat Pieter in Terneuzen wonen. Daar verdient hij zijn brood als stoker/tremmer op zeeschepen. Rond 1920 is hij een van de opvarenden op de "Cornelis", een houtboot die op Finland vaart.

Pieter trouwt op 29 augustus 1907 te Terneuzen met Johanna Stouthamer, aldaar geboren op 13 mei 1886. Met haar krijgt hij, wonend te Terneuzen, zeven kinderen: Jan Pieter (1908), Pieter Jan (1910), Cornelis Hendrik (1911), Hendrika Cornelia (1914), Cornelia Hendrika (1915), Gerard Jacob (1917) en Tannetje Johanna (1920).

Rond het vergaan van de S.S. Cornelis doen veel verhalen de ronde. Het schip is met een lading hout onderweg van Uleåborg naar Terneuzen. Men weet niet dat het vuurschip Storbrotten gezonken is, en vervangen door een ander vuurschip met een andere lichtkarakteristiek. Daardoor loopt de S.S. Cornelis op 16 oktober 1922 aan de grond op de ondiepte Grundkallen. In eerste instantie lijkt er weinig aan de hand, en wijst de bemanning hulp van een reddingboot van de hand. Er steekt echter een storm op, en als de reddingboot de volgende dag terugkeert is de Cornelis verlaten en zinkende. Geen van de 23 opvarenden overleeft de ramp; de enkelen die aanspoelen zijn begraven te Gävle in Zweden.
In 2009 wordt in Terneuzen een gedenkteken onthult, ter nagedachtenis van de opvarenden van de Cornelis. Maker ervan is de kunstenaar Piet Griep, kleinzoon van de omgekomen Pieter. (klik op de afbeelding voor meer over de ramp met de Cornelis)

De weduwe van Pieter Griep,  Johanna Stouthamer, heeft later een relatie met J. Keizer. De twee kinderen die daaruit voortkomen krijgen ook de achternaam Griep.
De kinderen uit de relatie van Johanna Griep-Stouthamer met J.Keizer zijn: Johanna (1926) en Lena Wilhelmina (1928). Johanna overlijdt in 1968 te Terneuzen.